De Koorbiënnale Haarlem heeft zich in enkele jaren ontwikkeld tot een bijzonder spraakmakend festival waar vele bijzondere koren optredens verzorgen.

Henk van de Meeberg kreeg de prijs voor zijn verdiensten als filmer, die al vroeg begon met experimenteren met licht, kleur, geluid, ritme en montage. Hij sleepte daarmee nationaal en internationaal vele prijzen in de wacht.Een bevlogen mens die zijn kennis en ervaring graag ten dienste stelde aan jonge mensen en uitgroeide tot een gewaardeerd jurylid.

NOVA, de overkoepelende vereniging van amateursmalfilm(ers)(clubs) kreeg de prijs om daarmee workshops voor jonge filmmakers op te zetten. Een eerste stap op de weg naar het inzetten van de prijs als stimulans i.p.v. als beloning.

Het Woeste Weduwe Festival in Arnhem vormde een jong initiatief om een podium te bieden aan al die amateurfilmers, die hun films graag in breder kring vertoond willen zien.

Ruud van der Meer was niet alleen een internationaal gevierd bas-bariton, maar ook de oprichter van het Edith Stein-concours, dat al spoedig het bekende Prinses Christina-concours is geworden. Zijn inzet voor de musicerende jeugd is nog steeds exemplarisch.

Werner Herbers was naast solohoboïst van het Koninklijk Concertgebouworkest ook de dirigent en muzikale goudgraver van de Ebony Band, een ensemble waarmee met name de muziek tussen de twee wereldoorlogen een nieuwe kans heeft gekregen en in menig geval voor de eerste maal werd uitgevoerd.

Het Smalfilmmuseum (inmiddels opgegaan in ‘Beeld en Geluid’) is van groot belang voor de conservering, ordening en bestudering van materiaal dat een intiem beeld geeft van de ontwikkelingen in Nederland. Daarom werd twee jaar achtereen de prijs aan dit museum toegekend.

Jan van Waveren heeft met het ‘Nederlands Impresariaat’ kamermuziek tot in de verste uithoeken van ons land gebracht, waarmee hij een breed publiek heeft opgevoed en zeer veel kamermuziekensembles de kans heeft gegeven zich te kunnen manifesteren.

Het Smalfilmmuseum (inmiddels opgegaan in ‘Beeld en Geluid’) is van groot belang voor de conservering, ordening en bestudering van materiaal dat een intiem beeld geeft van de ontwikkelingen in Nederland. Daarom werd twee jaar achtereen de prijs aan dit museum toegekend.

Sieuwert Verster, directeur van het Orkest van de 18e eeuw en van de platenmaatschappij Attacca. Met beide organisaties heeft hij aangetoond dat het mogelijk is met vaak minimale middelen maar zeer veel persoonlijk enthousiasme en inzet de wereldtop te bereiken.

Elzo Witter was de drijvende kracht achter een groep filmers in Winschoten die met veel succes jarenlang ‘stadsjournaals’ maakte. Tenminste 27 keer werden zijn films vertoond voor een uitverkochte schouwburg in Winschoten.

Willem Kroesbergen was de klavecimbelbouwer die de instrumenten voor Ton Koopman maakte naar het voorbeeld van 17e- en 18e-eeuwse instrumenten. Hij was een van de eerste bouwers die een klavecimbel door de speciale constructie van de zangbodem kon laten zingen zoals honderden jaren geleden dat als normaal werd beschouwd.

Frits van Echten initiator van menig filmproject in Assen, waar hij o.a. het Joodse leven in Assen in beeld bracht.

Heinz Friesen was niet alleen solohoboïst bij het Rotterdams Philharmonisch Orkest maar tevens dirigent van harmonieorkesten, die in dit medium de wereldtop heeft bereikt, maar vooral de Nederlandse harmonieorkesten tot de top van de wereld heeft gebracht.

Hans Kerkhoff heeft namens en voor de VARA de nog immer fameuze Matinee op de Zaterdagmiddag opgericht en tot een symbool gemaakt van gedurfde en hoogstaande programmering.

Piet van Eerden was de promotor bij uitstek van de amateursmalfilmerij. Hij was de volmaakte ‘trait d’union’ tussen de verschillende stromingen in de wereld van het amateurfilmen.

B.P. Wagemans was ambtenaar op het ministerie van OCW (voorheen CRM), die eigenhandig decennia lang namens de overheid opdrachten verstrekte aan Nederlandse componisten, en dat met veel inzicht en grote zorg heeft gedaan.

Henk Verheul richtte het Smalfilmmuseum op dat, door het conserveren en tentoonstellen van documenten en voorwerpen, nog steeds van belang is om de filmpraktijk te verlevendigen.

Eduard Reeser was de eminence grise van de Nederlandse muziekwetenschap, gespecialiseerd onderzoeker niet alleen van Mozart en Mahler, maar evenzeer van Diepenbrock en vele andere Nederlandse componisten. Zijn studie Een eeuw Nederlandse muziek (1815-1915) is sinds 1950 nog steeds een standaardwerk voor eenieder die de vaderlandse muziek van de 19e eeuw wil bestuderen.

Jan Dekker was jarenlang secretaris van NOVA en bracht een verbinding tot stand met UNICA (Union Internationale de Cinema d’amateur). Aldus opende hij de grenzen naar een internationale filmwereld.

Ine Jellema was directeur van ‘Huismuziek’ en heeft in die functie in hoge mate bijgedragen aan de verspreiding van de actieve muziekpraktijk bij amateurmusici

Jan Hoogland heeft met veel inzet overal in het land–in het kader van de activiteiten van NOVA- cursussen opgezet. Hij schreef ook een instructieboek over het opzetten van een scenario.

De heer en mevrouw Rester hebben vele jaren lang in hun suite, De Suite, een podium geboden aan ontelbaar vele jonge talenten.

Hans Plas was een Haarlemse filmer die zeer gedreven was om jonge mensen voor het filmen te interesseren. Nieuwe wegen werden door hem niet geschuwd om zijn doel te bereiken.

Jan van Weeszenburg was een verwoed filmer en daarnaast ook bestuurder van NOVA (Nederlandse Organisatie van Amateurfilmers). Hij schreef een standaardwerk voor amateurfilmers en presenteerde een TV-programma voor amateurfilmers.